Τίτλος: Άννα Καριένινα
Πρωτότυπος τίτλος: Анна Каренина
Συγγραφέας: Λέων Τολστόη (Лeв Никола́евич Толсто́й​)
Μετάφραση: Κοραλλία Μακρή
Εικονογράφηση:
Εκδόσεις:
Έτος έκδοσης: 2009




Τόμος: Α΄
Αριθμός σελίδων: 631
ISBN:978-960-469-573-7



Τόμος: Β΄
Αριθμός σελίδων: 551
ISBN:978-960-469-574-4


Μόλις τελείωσα την "Άννα Καριένινα" τού Λέοντος Τολστόη, ένα παλιό δραματικό έργο γραμμένο μεταξύ 1873-1876 το οποίο, όπως και πολλά άλλα παρόμοια έργα, δημοσιευόταν σε συνέχειες σε κάποιο περιοδικό.. Η κλασική ρωσική λογοτεχνία σε όλο της το μεγαλείο! μεταξύ άλλων και σε όλο της το... μήκος καθώς το δίτομο έργο ξεπερνά τις 1100 σελίδες!

Το διάβασα από αυτές τις τελικά πολύ καλές σκληρόδετες εκδόσεις που μας πρόσφερε το Βήμα, η συγκεκριμένη βέβαια με τον Γκοβόστη από πίσω. Η μετάφραση πολύ καλή, όμορφη δημοτική γλώσσα από την Κοραλλία Μακρή*.

Η μεγάλη έκταση δίνει την δυνατότητα στον συγγραφέα να σκιαγραφήσει πολύ ρεαλιστικούς χαρακτήρες, αληθινά περίτεχνα λαξεμένους, όμως δρα κάπως ανασταλτικά ως προς το σασπένς. Υπάρχουν εκτενέστατες περιγραφές για το κάθε τί παντελώς απαλλαγμένες από το άγχος να χάσει το ενδιαφέρον του ο αναγνώστης. Έτσι, αφιερώνονται κεφάλαια πάνω στο "αγροτικό νοικοκυριό" και π.χ. πώς θερίζαν στα χωράφια οι μουζίκοι αλλά και μπόλικες θεωρητικές συζητήσεις πάνω στο θέμα. Φαντάζομαι πως είναι ένα θέμα που απασχολούσε την ρωσική κοινωνία εκείνον τον καιρό και μάλλον ενδιέφερε ιδιαίτερα και τον ίδιο τον Τολστόη ο οποίος φαίνεται γενικά άνθρωπος που παρακολουθούσε την επικαιρότητα. Αλίμονο, βέβαια, σε 'μένα που δεν με ενδιαφέρει καθόλου η γεωργία· οριακά δεν βαρέθηκα. Ομοίως βαριέμαι π.χ. και τους γάμους κι ενώ αν χρειαστεί να παραστώ κάπου δεν βλέπω την ώρα να φύγω και δεν μπαίνω καν στον ναό, εδώ έπρεπε να διαβάσω τρία κεφάλαια που περιγράφουν μία τελετή!

Έτσι τα πάντα περιγράφονται χαλαρά και αναλυτικότατα πράγμα που ίσως δυσκολέψει τον άμαθο στην ρωσική λογοτεχνία. Αυτό ισχύει και για τον τρόπο που λειτουργούν τα ρώσικα ονόματα καθώς ο κάθε ήρωας μπορεί να αποκαλείται με τρεις διαφορετικούς τρόπους έτσι που Λιέβιν, Κωνσταντίν Ντμήτριεβητς και Κώστια να είναι το ίδιο πρόσωπο! Όμως αξίζει να ξεπεράσει κανείς αυτόν τον σκόπελο γιατί εδώ δεν πρόκειται απλά για ένα βιβλίο αλλά για μια σπουδαία λογοτεχνική σχολή.

Είναι ενδιαφέρον ότι και σε αυτό το έργο αναφέρεται πρώιμα ο κομουνισμός. Φαίνεται πως ο κομουνισμός εκκολαπτόταν για κάμποσο καιρό πριν ξεσπάσει εν είδει επανάστασης.

Επίσης, για άλλη μια φορά παρακολουθούμε κυρίως την αριστοκρατία η οποία μάς παρουσιάζεται γεμάτη ευγενή αισθήματα και ένα μεγάλο νοιάξιμο για κοινωνική δικαιοσύνη κι αν αυτό ανταποκρίνεται στην αλήθεια δεν μπορεί παρά να απορέσεις γιατί τελικά ξεσηκώθηκε ο λαός ενάντια σε μια αριστοκρατία που τον τόσο πολύ τον νοιαζόταν.

Καλοδουλεμένος λόγος, ρεαλιστικοί χαρακτήρες και καταστάσεις, απόλυτη ισορροπία σε ένα εκτενές έργο. Τα σημερινά γούστα θα το ήθελαν σίγουρα μικρότερο σε έκταση όμως αληθινά ποιος θα μπορούσε και θα τολμούσε να αφαιρέσει έστω και μια λέξη από κάτι τόσο ισορροπημένο;

* Το βιβλίο γράφει πάνω Κ. Μακρή, απορώ γιατί δεν γράφουν όλο το όνομα, κάθε φορά μπερδεύομαι πως πρόκειται για κάποιον άντρα.